میوه خرما (Phoenix dactylifera L.) منشأ باستانی در شمال آفریقا و جنوب غرب آسیا دارد. در نیجریه و سایر کشورهای غرب آفریقا در زبان هاوسا دابینو نامیده می شود. نخل خرما از خانواده Arecaceae است. آنها در مناطق گرمسیری آفریقا مانند نیجریه، آفریقای جنوبی و شمالی، مکزیک، ایالت ایالات متحده مانند تگزاس، آریزونا، کارلیفونیا، سایر ایالت های آمریکای جنوبی، استرالیا رشد می کنند.
خرما مضافتی 1401 یا دابینو خوشمزه است و غذای اصلی سنتی در برخی از نقاط جهان است. آنها همچنین از آن برای طعم دادن به نوشیدنی ها، غذاها استفاده می کردند. این میوه همچنین منبع شربت، سرکه و الکل است.
درخت خرما در شرایط نامساعد جوی مانند خشکسالی، آب و هوای ساحلی، شرایط مختلف خاک مقاوم است. آفت یا بیماری جدی ندارد. ترکیب میوه خرما بسته به گونه، وضعیت خاک، تیمار پس از برداشت و موقعیت جغرافیایی متفاوت است.
گوشت میوه و دانه Phoenix dactylifera حاوی عناصر غیر مغذی فعال بیولوژیکی است. برخی از فیتوکمیکال های موجود در میوه خرما شامل اسیدهای فنولیک، فلاونوئیدها، پلی فنل ها، فیتواسترول ها، فیتواستروژن ها، کاروتینوئیدها، تانن ها، ساپونین ها و غیره است.
این میوه حاوی ارزش بالایی از کربوهیدرات، انرژی و ویتامین C است. اگرچه مقدار شکر زیاد است، اما کیفیت آن با شاخص گلیسمی (GI) پایین است. مقدار GI گونه های مختلف حدود 53 است. این ممکن است به دلیل سطح قابل توجه فروکتوز و پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای در میوه ها باشد. مصرف خرما مضافتی با ماست یا مغز آجیل باعث کاهش بیشتر GI می شود.
خرما مضافتی همچنین دارای ترکیبات معدنی مانند اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری، سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، فسفر و روی است. با این حال، سطوح پایین چربی، پروتئین وجود دارد. شربت خرما را می توان از قسمت خوراکی میوه خرما تهیه کرد.
