دانه قهوه تهران یعنی دانه‌های گیاه قهوه، شیره درون یک میوه قرمز یا بنفش هستند و اغلب به آن گیلاس می‌گویند. اگرچه آنها دانه هستند، اما به دلیل شباهت آنها به لوبیا به اشتباه به عنوان “لوبیا” نامیده می شوند.
اغلب، میوه ها حاوی دو قطعه در دو طرف میوه هستند. به ندرت می توان میوه هایی را یافت که به جای دو دانه معمولی، یک دانه داشته باشند. دانه های قهوه بیشتر از آندوسپرم دانه تشکیل شده است، مانند آجیل برزیلی و برنج سفید.
دو نوع دانه قهوه تهران مهم از نظر کیفیت اقتصادی دو نوع معروف به «کاوایا عربیکا» و «روپاستا» هستند. حدود 75 تا 80 درصد از قهوه تولید شده در سطح جهان از نوع عربیکا است، در حالی که 20 درصد از قهوه تولید شده از نوع روبوستا است. مناطق کشت گسترده قهوه عربیکا (زرد) و روبوستا (سبز تیره)، در حالی که سبز روشن مناطقی را نشان می دهد که هر دو نوع در آن کشت می شوند.
دانه های قهوه گونه عربیکا حاوی 0.8-1.4 درصد کافئین هستند، در حالی که نوع روبوستا حاوی 1.7-4 درصد کافئین است. از آنجایی که قهوه یکی از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌ها در جهان است، دانه‌های قهوه به عنوان یک محصول نقدی و یک محصول صادراتی مهم به حساب می‌آیند.
دانه قهوه تهران بیش از 50 درصد درآمد ارزی برخی از کشورهای در حال توسعه را تشکیل می‌دهد. ایالات متحده بیش از هر کشور دیگری در جهان قهوه وارد می کند. طبق آمار سال 2009، یک فرد متوسط در ایالات متحده حدود 4.09 کیلوگرم (9 پوند) قهوه مصرف می کند.
تاریخچه دانه قهوه تهران به قرن سیزدهم باز می گردد و اعتقاد بر این است که منشاء قهوه از شرق آفریقا بوده و اعراب اولین کسانی بوده اند که آن را کشت کرده اند.
اولین شواهد معتبر نشان می دهد که نوشیدن قهوه یا شناخت درخت آن در قرن پانزدهم در صومعه های صوفی یمن آغاز شد. در قرن شانزدهم، قهوه به بقیه خاورمیانه، ایران، ترکیه و شمال آفریقا گسترش یافت.
سپس در بالکان و ایتالیا به بقیه اروپا، اندونزی و سپس به قاره آمریکا گسترش یافت آمریکای جنوبی در حال حاضر مسئول تقریباً 45 درصد از کل صادرات قهوه در جهان است. بیشتر این محصول در برزیل تولید می شود.
