معمولاً نخ‌های رنگی زیادی استفاده می‌شود و این فرآیند می‌تواند نقش‌های پیچیده‌ای را از طرح‌های از پیش تعیین‌شده تولید کند (اگرچه برخی محدودیت‌ها در مورد روش‌های بافت خاص با توجه به دقت نقش در فرش اعمال می‌شود). این فرش‌ها به دلیل سرعت نسبتا پایین فرآیند تولید معمولاً گران‌ترین هستند. اینها در ترکیه، ایران، هند، پاکستان و عربستان بسیار معروف هستند.
فرش ماشینی برجسته از نظر فناوری پیشرفته تر هستند. این فرش ها از اختلاط و نمد کردن الیاف مصنوعی منفرد با استفاده از خاردار و چنگال تولید می شوند.
فرش ماشینی برجسته بسیار بادوام را تشکیل می دهند. این فرش‌ها معمولاً در مکان‌های تجاری که ترافیک مکرر وجود دارد، مانند هتل‌ها و رستوران‌ها یافت می‌شوند.
در یکفرش ماشینی برجسته پرز گره‌دار (به طور رسمی، یک فرش “پرز حلقه برش پود تکمیلی”)، تارهای پود ساختاری با یک پود تکمیلی که در زوایای قائم به سطح بافت بالا می‌رود، متناوب می‌شوند. این پود تکمیلی به وسیله یکی از سه نوع گره (نگاه کنید به زیر)، مانند فرش شگ که در دهه 1970 رایج بود، به تار متصل می شود تا پرز یا چرت فرش را تشکیل دهد.
گره زدن با دست بیشتر در قالی ها و فرش ماشینی برجسته شرقی رایج است. فرش های کاشمر نیز دستباف هستند. فرش پرز مانند فرش های تخت را می توان روی ماشین بافندگی بافته کرد. در تولید فرش های اروپایی و شرقی از بافندگی های عمودی و افقی استفاده شده است.
تارهای تار قبل از شروع بافت روی قاب بافندگی نصب می شوند. ممکن است تعدادی بافنده با هم روی یک فرش کار کنند. یک ردیف گره تکمیل و بریده می شود. گره ها با (معمولاً یک تا چهار) ردیف پود محکم می شوند. تار فرش معمولاً نخی و پود آن جوت است.
انواع مختلفی از گره زدن وجود دارد، اما دو نوع اصلی گره عبارتند از: متقارن (که ترکی یا گیوردس نیز نامیده می شود) و نامتقارن (که به آن فارسی یا سنا نیز می گویند).
